Journalist Jan Stevens deelde zijn verhaal in De morgen.
In weinig woorden lezen we zijn familiegeschiedenis, hoe hij zelf opgroeide en hoe de littekens gemaakt in zijn kindertijd, vandaag nog sporen nalaten. Het is een aangrijpende getuigenis.
“Soms twijfel ik aan mezelf en is het alsof de waanzin om de hoek loert. Blaas ik mijn herinneringen op? Maak ik van een welverdiende oorveeg een obese olifant? Gaat mijn fantasie met mijn verstand aan de haal? Is er eigenlijk ooit wel iets gebeurd?”
Het zijn vragen die veel lotgenoten hebben. Tegelijkertijd zijn er de zorgen voor kinderen vandaag. Hoe overleven zij in tijden van lockdown en corona? Hoe ga je vandaag om met de sporen die kindermishandeling nalaten? Jan verwees in zijn artikel naar echo-lotgenotenwerking. Door te praten en luisteren naar elkaar, krijgen deze vragen en bezorgdheden een plaats.
Zijn aangrijpende getuigenis kan je nu ook lezen op zijn website.
